Κοτζιούλας, Γεώργιος

(Τζουμέρκα 1909 – Αθήνα 1956). Λογοτέχνης και φιλόλογος. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν γιος αγροτικού διανομέα και έζησε μια στερημένη ζωή, που σύντομα κλόνισε την υγεία του. Την περίοδο της Κατοχής διηύθυνε έναν λαϊκό θίασο και περιόδευε στις ξεσηκωμένες ορεινές περιοχές της χώρας, για να τονώσει το αγωνιστικό φρόνημα του λαού. Άφησε πλούσιο πρωτότυπο έργο (ποιητικό ως επί το πλείστον) καθώς και μεταφράσεις από την αρχαία ελληνική, τη λατινική και τη νεότερη ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Το ποιητικό του έργο ακολούθησε πιστά τα μέτρα και τις μορφές της παράδοσης (την οποία υπεράσπισε και σε μια αξιόλογη μελέτη του με τίτλο Πού τραβάει η ποίηση;, 1950). Τα γραπτά του αποκαλύπτουν το παράπονο ενός αδικημένου ανθρώπου, αλλά δεν αγγίζουν την απελπισία, γιατί ο Κ. συνταύτιζε την προσωπική του μοίρα με τη μοίρα των υπολοίπων. Έτσι, η ποίησή του ξεπερνούσε την παράδοση από άποψη περιεχομένου. Τα εκφραστικά του μέσα ήταν λιτά και αδρά, εμπνευσμένα από τα βιώματά του στη φύση της Ηπείρου, όπου έζησε κατά περιόδους. Ο συγκερασμός του αστικού και του φυσιολατρικού στοιχείου, παράλληλα με τον λακωνικό λόγο του, κατέστησαν τον Κ. μια ιδιαίτερη προσωπικότητα της νεοελληνικής λογοτεχνίας.